|
درباره وبلاگ  به نام خدایی که دغدغه ی " از دست دادنش " را ندارم ... آخرین مطالب آرشيو وبلاگ
پيوندها
نويسندگان
ماه من قدری تامل...! یک جزیره سبز هست اندر جهان اندر او گاوی ست تنها خوش دهان !
جمله صحرا را چرد او تا به شب تا شود زفت و عظیم و منتجب 1
شب ز اندیشه که فردا چه خورم گردد او چون تار مو لاغر ز غم !
چون بر آید صبح ، گردد سبز ، دشت تا میان رشته ، قصیل 2 سبز و کشت
اندر افتد گاو با جوع البقر تا به شب آن را چرد او سر به سر
باز زفت و فربه و لمتر شود آن تنش از پیه و قوّت پر شود
باز شب اندر تب افتد از خزع تا شود لاغر ز خوف منتجع
که چه خواهم خورد فردا وقت خور ؟ سال ها این است کار آن بقر
هیچ نندیشد که چندین سال من می خورم زین سبزه زار و این چمن
هیچ روزی کم نیامد روزی ام چیست این ترس و غم و دل سوزی ام ؟
باز چون شب می شود ، آن گاو زفت می شود لاغر که آوه ، رزق رفت !
نفس ، آن گاو است و آن دشت این جهان کاو همی لاغر شود از خوف نان " نظرات شما عزیزان:
سلام دوست گرامی
داستان گاو خوش دهانت جالب بود چقدر بده که انسان این طرز فکر رو داشته باشه .gif){kind=small} در پناه حق موفق باشی .gif){kind=small} شنبه 2 ارديبهشت 1391برچسب:, :: 3:4 :: نويسنده : Gity
  |
تبادل
لینک هوشمند
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
